آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم سردمهری بین که  کس بر آتشم آبی نزد گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب سوختم در پیش مه رویان و بیجا سوختم سوختم از آتش دل در میان موج اشک شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم شمع و گل هم هر کدام شعله ای در آتشند در میان پاکبازان من نه تنها سوختم جان پاک من رهی خورشید عالمتاب بود رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم
اگه دست خود من بود پا تو دنیا نمی ذاشتم گل عشق و آرزو رو توی قلبم نمی کاشتم اگه چشمامو می خوندی همیشه پیشم می موندی رفتی اما ندونستی منو از ریشه سوزوندی اگه دست خود من بود راه رفتنو می بستم واسه خاطرت عزیزم هر دلی رو می شکستم هر کسی قسمتی داره توی آلبوم زمونه یکی دل میکنه میره یکی تا ابد می مونه حالا قسمت من این شد تو گذشته جا بمونم تو که پر کشیدی رفتی من دیگه از کی بخونم		اگه دست خود من بود پا تو دنیا نمی ذاشتم گل عشق و آرزو رو توی قلبم نمی کاشتم اگه چشمامو می خوندی همیشه پیشم می موندی رفتی اما ندونستی منو از ریشه سوزوندی اگه دست خود من بود راه رفتنو می بستم واسه خاطرت عزیزم هر دلی رو می شکستم هر کسی قسمتی داره توی آلبوم زمونه یکی دل میکنه میره یکی تا ابد می مونه حالا قسمت من این شد تو گذشته جا بمونم تو که پر کشیدی رفتی من دیگه از کی بخونم
	مردم از درد و نمی ایی به بالینم هنوز مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز آرزو مرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت عمر نمی گردد جدا از جان مسکینم هنوز روزگاری پا کشید آن تازه گل از دامنم گل بدامن میفشاند اشک خونینم هنوز گر چه سر تا پای من مشت غباری بیش نیست در هوایش چون نسیم از پای ننشینم هنوز سیمگون شد موی و غفلت همچنان بر جای ماند صبحدم خندید و من در خواب نوشینم هنوز خصم را از ساده لوحی دوست پندارم رهی طفلم و نگشوده چشم مصلحت بینم هنوز

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: